Grejpfrut – młodszy brat pomarańczy - został odkryty w XVIII wieku na wyspie Barbados. Tamtejsi mieszkańcy nazywali go owocem zakazanym, gdyż wierzyli, że to właśnie on był powodem wypędzenia „pierwszych ludzi” - Adama i Ewy - z raju. Z kolei szybki rozwój upraw grejpfrutów zawdzięczamy Amerykanom, którzy odkryli jego walory zdrowotne. Jest to jeden z najpopularniejszych owoców cytrusowych, uprawianych w Kalifornii, w południowej Afryce, Izraelu oraz na Florydzie.
Aż 90 procent masy owocu stanowi woda. W jego płynnej części znajdziemy ponadto cukry, kwasy organiczne, witaminy i składniki mineralne. Owoce grejpfruta bogate są w witaminy z grupy B, witaminę C oraz E i PP. Z kolei składniki mineralne obecne w tym owocu to głownie: potas, wapń oraz żelazo.
Grejpfrut może poszczycić się również dużą zawartością antyoksydantów. Są to głównie karoteny, a ściślej mówiąc likopen, któremu owoc zawdzięcza odcień swojego miąższu. Grejpfrut posiada również znaczną ilość błonnika pokarmowego, szczególnie frakcji pektynowej, rozpuszczalnej w wodzie, która wykazuje szerokie spektrum działania. Spośród wielu korzystnych właściwości substancji pektynowych zawartych w grejpfrucie wyróżnić można: zdolność do związania wody, pęcznienia w przewodzie pokarmowym, regulację poziomu cholesterolu, zapobieganie utlenianiu się złego LDL cholesterolu oraz zdolność wiązania metali, w tym metali ciężkich takich jak ołów czy kadm.
Swój gorzki smak grejpfrut zawdzięcza obecności flawonoidów, głównie narynginy, która z drugiej strony posiada silne właściwości przeciwmiażdżycowe i przeciwutleniające. Z kolei D-limonen, który nadaje aromat wszystkim owocom cytrusowym, posiada właściwości przeciwnowotworowe. Z innych cennych substancji zawartych w grejpfrucie można znaleźć również związki, które działają przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybiczno oraz wspomagają leczenie infekcji wirusowych.
Grejpfrut uważany jest również za owoc niezbędny w
diecie odchudzającej: przyspiesza przemianę materii, reguluje trawienie, ale też – uwaga – pobudza apetyt.
Przy zakupie grejpfrutów, warto wybierać owoce okrągłe, ciężkie, o cienkiej skórce. Mogą być przechowywane w temperaturze pokojowej nawet do dwóch tygodni, natomiast w lodówce nawet ponad miesiąc.
Smakosze grejpfrutów wiedzą, że owoce te obrane i podzielone na cząstki, stanowią świetny dodatek do lemoniad i drinków, gdyż specyficzna goryczka narynginy działa odświeżająco i skutecznie gasi pragnienie w gorące, letnie dni. Grejpfrut stanowi również wyśmienity dodatek do musów, sorbetów, sałatek owocowych i deserów lodowych. Coraz częściej produkuje się z niego również soki.
Dla wybrednych, którzy nie lubią smaku gorzkiego, polecam cząstki grejpfruta posypane cynamonem, który zmniejsza odczucie goryczki.
Uwaga! Składniki grejpfruta, a szczególnie soku grejpfrutowego, mogą wchodzić w interakcje z niektórymi lekami, powodując zaburzenie ich metabolizmu w wątrobie i/lub jelicie cienkim. W konsekwencji może to doprowadzić do wzrostu ich stężenia we krwi, a to z kolei do poważnego zatrucia lekiem. Należy więc unikać popijania jakiegokolwiek leku sokiem grejpfrutowym, bez konsultacji z lekarzem bądź farmaceutą.
Źródła:
Miesięcznik „Moda na zdrowie”. Nr 11 (42), 2006.
Jarosz M., Dzieniszewski J.: Uważaj, co jesz, gdy zażywasz leki, 2007, PZWL, s.87-89.
Autor: Karolina Bojarska