Tajemnicze warzywo o nieznanym pochodzeniu. Była uprawiana już 2000 lat temu przez Egipcjan. Podobnież była
przysmakiem egipskich faraonów. Należy do roślin uprawnych zabranych jako jedna z pierwszych na kontynent amerykański. Uważa się ją za skarłowaciałą formę rzodkwi. Zależnie od warunków klimatycznych i gleby wyróżnia się wiele odmian różniących się smakiem, kolorem i kształtem.
Rzodkiewka jest warzywem o małej kaloryczności – ok. 25 sztuk (360g), to zaledwie 50kcal. Zawiera duże ilości wody, zaś mało białka i węglowodanów. Jest zasobna w witaminę C oraz witaminy z grupy B (B1 i B2), wapń, żelazo, potas oraz olejek gorczyczny bogaty w siarkę. Siarka jako budulec skóry, włosów i paznokci korzystnie wpływa na ich wygląd. Jedzenie rzodkiewki na pewno odbije się pozytywnym echem dla łamliwych paznokci i wypadających włosów, poprawi też wygląd skóry. Dlatego warzywo to bywa nazywane
„jarzyną pięknych włosów”. Powszechnie znane jest wcieranie soku z rzodkwi w skórę głowy, co wpływa na porost włosów, zapobiega łysieniu i leczy łupież. Ponadto siarka wpływa na pobudzenie procesów trawiennych, więc może wzbudzać apetyt.
Na bazie rzodkiewki produkuje się wiele
preparatów aptecznych na dolegliwości wątroby i dróg żółciowych. Pobudza ona wydzielanie żółci, zapobiega zgadze i niestrawności. Rzodkiewkę poleca się osobom cierpiącym na niedokrwistość, za sprawą obecności żelaza, miedzi i manganu korzystnie wpływa na procesy krwiotwórcze w organizmie.
Zawiera naturalny,
roślinny antybiotyk (podobnie jak cebula i czosnek) – allicynę, która działa przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo i antyoksydacyjnie. Szczególnie polecana jest przy przeziębieniach i na wzmocnienie organizmu przy obniżonej odporności. Pomaga usuwać z przewodu pokarmowego szkodliwą mikroflorę.
Ze względu na wartości odżywcze rzodkiewki, jej małą kaloryczność i wysoką smakowitość
warto wprowadzić ją do swojej diety.
Źródła:
K. Świetlikowska: Surowce spożywcze pochodzenia roślinnego, SGGW, Warszawa, 2008
Autor: Małgorzata Kabat